İşitme Kaybı Türleri

İşitme kaybı farklı sebeplerden kaynaklanabilir. İşitme kaybı tanılanırken türü ve derecesine göre ayrılır. İşitme kaybının türü, bozukluğun işitsel sistem içindeki yeri ile ilgilidir. İşitme kaybın derecesi ise, bozukluğun normal işlevi ihlal etme derecesi ile ilgilidir. İşitme kaybının hem tipini hem de derecesini tanımlamak odyolojinin temel taşıdır (Austen, 2004).

İletim tipi işitme kaybı, sesin dış kulaktan kokleaya giderken anormal azalması veya zayıflamasından kaynaklanır. Orta kulak yapıları, akustik enerjiyi mekanik enerjiye dönüştürerek kokleaya aktarır.

İletim tipi bir işitme kaybı tanısı ve iletim komponentinin miktarı, odyogramdaki hava yolu ve kemik yolu eşiklerinin karşılaştırılmasıyla ölçülerek tanılanır. Genellikle hava-kemik aralığı olarak adlandırılan iletim komponentinin boyutu patolojinin durumunu yansıtır. (Von Békésy, 1960).

Hem sensörinöral, hem de iletim komponentine sahip işitme kaybı, mikst işitme kaybı olarak kabul edilir. Mikst tip işitme kayıplarında sensorinöral işitme kaybınına orta kulak patolojisi eşlik etmektedir (Gelfand,1985).

Sensörinöral işitme kaybı, iç kulakta veya merkezi işitsel sistemde ortaya çıkan her türlü bozulmanın sonucudur (Northern,1996). Pek çok sensörinöral işitme kaybının periferik ve santral nedenleri ayrıştırılamadığı için bu tür işitme kayıpları ortak isimlendirme tercih edilmiştir. Sensörinöral işitme kayıpları ayırıcı tanı testleri ile ayrıştırılabildiği durumlarda koklear veya retrokoklear patoloji olarak isimlendiriliriler (Clark,2008).

Sensörinöral işitme kaybında genel olarak ortaya çıkan değişiklikler;

• koklear reseptör hücrelerinin duyarlılığında azalma

• kokledaki frekans çözümleme yeteneğinde azalma

• işitsel dinamik aralığın azalması

Ani işitme kaybı (AİK) son 3 gün içinde gelişen, art arda üç frekansta, 30 dB ve üzerinde olan, nedeni belirsiz sensörinöral işitme kaybı olarak tanımlanır.